مطابق المپیک های هر دوره، برای رژه کاروان در المپیک توکیو هم طراحی لباس انجام شد که در این نوبت انتقادات زیادی رو به همراه داشت. هم از لحاظ طراحی و هم از لحاظ نحوه انتخاب. حالا هدف من از این نوشتار بررسی مستقیم این موضوع نیست من میخوام از زاویه دیگه ای به طراحی لباس المپیک نگاه کنم. یه نگاه رسانه ای و محتوایی…
بزار جمله تیتر رو یه بار دیگه تکرار کنم، لباس رسانه‌اس و طراحیش محتوای اون رسانه. شاید بپرسی چرا؟ در ذهنت مرور کن اتفاقاتی رو فرد یا افرادی سعی کردن با لباس های خاص پیامی رو منتقل کنن. چیزی یادت اومد؟ حتماً چند مثال رو به یاد میاری… فرد یا افرادی که با لباس متحد الشکل سعی کردن پیامی رو منتقل کنن مثلاً در همین مسابقات المپیک وقتی یکی از شرکت کنندگان با اینکه متهم به تجاوز جنسی بود باز هم از مسابقات کنار گذاشته نشده بود، هم تیمی های اون شخص به نشانه اعتراض وقتی روی سکو رفتن ماسک صورتی داشتن
اما گاهی لباس بیانگر نکاتی هست که شاید فرد در حالت عادی توان گفتنش رو نداره یا شاید نمیخواد اون صحبت از زبان اون شخص بیان بشه. مثلاً با اینکه همسر ترامپ داشت برای بازدید از کودکان بی سرپرست که فکر می کنم مهاجر بودن می رفت پشت لباسش و یه طوری که دیده بشه نوشته بود: کسی اهمیت میده؟!
گاهی هم لباس ها بیانگر مکان تولد، ملیت و اصالت هستند. به نوعی شخص با لباسش و بدون اینکه کلمه ای صحبت کنه داره نشون میده کجا متولد شده و چه اصالتی داره؟ زوج خوش ذوقی که در فضای رسانه ای انتخابات لباس محلیشونو پوشیدن و در انتخابات شرکت کردن و به همین سادگی هم معرف محل زندگیشون بودن و هم تصویرشون در رسانه های مختلف منتشر شد.
یا یه ورزشکار آمریکایی که بعد از کسب مدال با یک کلاه که به ظاهر ساده اس داره محل تولد و اصالت خودشو نشون میده! و ما در طراحی لباس المپیک کشور تقریباً هیچ نمادی نداشتیم…
یا این تیم از تونگا که پرچمداراشون لباس های محلی خودشونو پوشیدن و در رژه المپیک شرکت کردن و از فرصت نمایش لباس المپیک به عنوان یک فرصت عالی برای نمایش اصالتشون استفاده کردن.
یکی دیگه از نمودهای این اتفاق هم که البته جوانب مختلفی داره از لحاظ رسانه ای از جمله همراه نشون دادن و هدایت افکار عمومی به سمتی غیر از سمت اصلی اعتراضات ولی از جنبه اهمیت لباس و کاربردش حضور بلا حدید مدل معروف آمریکایی – فلسطینی در تجمعات حمایت از فلسطینه. بلا حدید با یه سربند با چفیه و یه چفیه که به نوعی نماد فلسطینه در تصویر مشخصه که هم هدفش از حضور رو مطرح می کنه هم اصالتش رو…
گاهی هم لباس در جهت معرفی ظرفیت های تاریخی و اجرایی و هنری استفاده میشه و نمونه وطنی که در این مورد میخوام مثال بزنم تیم آلومنیوم اراکه. این تیم در لباسش از تصویر امیرکبیر استفاده کرد. زادگاه امیرکبیر در شهری نزدیکی اراک هست و استفاده این تیم از تصویر امیرکبیر روی لباسش به نوعی به افرادی ک از این موضوع اطلاع ندارن این پیام رو منتقل می کنه که ما از شهری اومدیم که زادگاه امیر کبیره…
یه نوع دیگه استفاده از لباس هم بیان احساسات و عواطف هست که یه شکل هنرمندانش در بازی بارسلونا و ویارئال اتفاق افتاد. در اقدامی جالب بازیکنان بارسلونا در دیدار مقابل ویارئال، به مناسبت روز جهانی مادر نام مادرانشان را بر روی لباس های خود درج کرده بودن.
و حالا کلی کارکرد دیگه که بهتره خودتون هم اندکی در موردش تحقیق کنین و قطعاً میدونم به نکات جالبی می رسین. حالا همه این کارکردها رو بزارید در کنار یه پوشش رسانه ای المپیک. رسانه های سراسر جهان با نگاه ویژه ای این مراسم رو پوشش میدن، هر کشور پرچمدار انتخاب می کنه، کشور میزبان کلی تدارک می بینه و بعد ما از این فرصت هیچ استفاده ای نمی کنیم! آیا این یه فرصت سوزی بزرگ نیست؟ لباس طراحی شده برای آقایان و بانوان ما چه داستانی به همراه خودش داشت؟ چه پیامی رو قرار بود منتقل کنه؟ بیننده با این لباس چه مفهومی رو دریافت می کرد؟
ما با استفاده از این فرصت رسانه ای چقدر می تونستیم خودنمایی کنیم و جوانب مختلف فرهنگی و ارزشیمونو به رخ کشورهای مختلف دنیا بکشیم. برای مثال عرض می کنم. فکر کنید کاروان ما با لباس های محلی زادگاه خودشون در مراسم شرکت می کردن و هر کدوم نمادی از ایران مثلاً پرچم یا … رو هم همراه داشتن، به نوعی نمایانگر تنوع قومی و در عین حال ملیت واحد کشورمون داشت. این یک ایده است، ایده از کسی که کارش مربی گری و مشاوره تولید محتواس. من متخصص حوزه مد و فشن نیستم. در عرصه رسانه و سواد رسانه دارم مطالعه می کنم. اگر جمعی از متخصصین جمع بشن و ایده مطرح کنن حتماً می تونن یه پرفورمنس عالی برای نمایش در المپیک بعدی طراحی کنن. چرا خودمون، کشورمون، فرهنگمون و ارزش هامونو در آوردگاه ها و بسترهای مناسب رسانه ای در جهان قوی مطرح نکنیم؟ امیدوارم بعد از المپیک پاریس یه متن مشابه ننویسم و بیام و از ویژگی های مثبت لباسهایی بگم که در مراسم اقتتاحیه استفاده شده بود.
امیدوارم فردا روز بهتری برای همه باشه…
