دیروز روز سرباز بود.
هر پسری در بازه خاصی از زندگیش خدمت سربازی تبدیل به یک دغدغه شده براش و هر کسی راهکاری براش پیدا کرده. سربازی شاید برای خیلی از ما مرحله خوشایندی نباشه چون فکر می کنیم قراره دو سال رو (( هدر )) بدیم.
خب در اینکه میشه دوران سربازی رو برای نسل جوون بهتر برنامه ریزی کرد شکی نیست، البته الان هم در سازمان های مختلفی که دست اندرکار هستن داره کارای خوبی انجام میشه و برنامه ریزی های خوبی صورت می گیره. ولی آیا این اتفاق در کوتاه مدت میوفته؟ آیا ما نقشمون در این تغییر خیلی برجسته و اساسیه؟ خب پاسخ این پرسش ها هر چی باشه مهم اینه که تعیین کننده بخش زیادی از نتیجه قرار گرفتن در یک وضعیت خود ماییم. می تونیم لحظات رو به تلخ ترین و اسفناک ترین لحظات تبدیل کنیم یا اینکه اون موقعیت رو به نفع خودمون استفاده کنیم. من با این ذهنیت وارد دوران سربازی شدم و براش چند تا راهکار به ذهنم رسید:
1- دوستان جدید پیدا کنم ( موفق شدم، بیشتر از 10 تا دوست پیدا کردم که الان هم بعد از گذشت نزدیک به ده سال باهاشون در ارتباطم)
2- از زمان های خالیم استفاده کنم و مطالعه کنم ( موفق بود. 6 تا کتاب با موضوعات مختلف خوندم تو اون مدت)
3- خودمو برای موقعیت های غیرمنصفانه زندگی آماده کنم. ( تجربیات خوبی به دست آوردم اینجور موقعیت ها همه جا فراهم نمیشه. خانواده حامی مهم ما هستن و از بروز این موقعیت ها جلوگیری می کنن ولی زندگی واقعی نمایش های عجیبی برای ما آماده کرده.)
4- برای دوران پسا سربازی برنامه ریزی کنم. ( تا حد زیادی موفق بود.)
می دونی حرفم چیه؟ میگم اگر نمی تونی یه موقعیت رو تغییر بدی، شاید بهتر باشه منافع خودتو در نظر بگیری و ببینی از اون موقعیت در راستای منافعت چه طور می تونی استفاده کنی؟! نظرت چیه؟
